Anna jest młoda, piękna i w niekończącej się żałobie - kolejny rok opłakuje Franza, narzeczonego, który zginął w okopach I wojny światowej. Pewnego dnia na cmentarzu zastaje nad jego grobem nieznajomego młodego mężczyznę. To Adrien, Francuz, który, jak twierdzi, przed wojną przyjaźnił się z Frantzem, a teraz przyjechał złożyć kwiaty na jego grobie i poznać jego bliskich.

Z biegiem czasu między Anną i Adrienem zaczyna się rodzić osobliwa więź: on, podobnie jak ona jest delikatny, wrażliwy, obdarzony artystyczną duszą, i podobnie jak ona pogrążony w żałobie po Franzu. Tyle tylko, że nie do końca wiadomo, czy rzeczywiście jest tym, za kogo się podaje…

Piękny, subtelny traktat o prawdzie i kłamstwie, winie i przebaczeniu.